Είδαμε τη νέα ταινία του Φρανσουά Οζόν, «Θέλημα θεού» και θέλουμε να τη δείτε κι εσείς

Δεν είναι λίγες οι φορές που ο κινηματογράφος έχει καταπιαστεί με το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων στους χώρους της εκκλησίας και δη της καθολικής.

Αυτή τη φορά το δύσκολο αυτό έργο της μεταφοράς τέτοιων αποτρόπαιων γεγονότων, αναλαμβάνει να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη ο Γάλλος σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν και το κάνει με ιδιαίτερη μαεστρία μέσα από τη νέα του ταινία με τίτλο “Θέλημα Θεού”.

Μια παρέα ανθρώπων ενήλικες πια και όντες θύματα σεξουαλικής κακοποίησης σε παιδική ηλικία από έναν ιερέα και συντονιστή των προσκόπων συναντώνται μετά από χρόνια μέσα από μια αλυσίδα επικοινωνίας κι αποφασίζουν να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να κινηθούν δικαστικά εναντίον του ιερέα, που συνεχίζει να δρα ανενόχλητος στους κόλπους της εκκλησίας αλλά και κατά της ίδιας της καθολικής εκκλησιάς, που αποποιείται κάθε είδους ευθύνη και αγνοεί επιδεικτικά και υποκριτικά τον “ελέφαντα στο δωμάτιο”.

Με δημοσιογραφική ματιά χωρίς μελό ξεσπάσματα σαν σε ντοκιμαντέρ, που θέλει να σου δώσει ξεκάθαρα την πληροφορία, ο Οζόν φαίνεται ότι κατέχει το θέμα στην λεπτομέρεια, πλήρως ενημερωμένος κι έτοιμος να καταθέσει σκληρές και σοκαρίστηκες αλήθειες ανθρώπων που επιβίωσαν από την μάστιγα που λέγεται σεξουαλική κακοποίηση στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας

Αν και η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια, ο σκηνοθέτης δεν καταπιάστηκε θεματολογικά με την δίκη. Στέκεται με στιβαρό ανάστημα χωρίς φόβο και πάθος μπροστά σε ένα χρονικό ατιμωρησίας όπου τα θύματα του μαζεύουν τα κομμάτια τους κι ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης ή διαφορετικού στάτους ενώνονται και συνεργάζονται για ένα κοινό σκοπό. Να λυτρωθούν (πως μπορείς να λυτρωθείς από κάτι τέτοιο; σε τι βαθμό είναι ικανό να επηρεάσει την μετέπειτα ζωή σου; πως το διαχειρίζεσαι και προχωράς;) από την πικρία, τον θυμό, τις τύψεις, την αδικία, την αμέλεια.

Με μια γεύση γλυκόπικρη στο στόμα χωρίς να σε βαραίνει, το διάρκειας 2 ωρών και κάτι έργο, μου άφησε μια αίσθηση ματαιότητας. Μια ανάγκη δικαίωσης που ποτέ δεν ήρθε ουσιαστικά, σε έναν προβλέψιμο κύκλο που επαναλαμβάνει τα εγκλήματα του συστηματικά και ποτέ δεν τιμωρείται.

Πέμπτη 6 το απόγευμά

Κινηματογράφος Αλεξάνδρα

Πατησίων 77-79 και Λεωφόρος Αλεξάνδρας

Με το μυαλό γεμάτο σκέψεις, το βράδυ ολοκληρώθηκε με ένα κονιάκ στο Au Revoir στην οδό Πατησίων. Κάτι για να καταπραΰνει το μυαλό και να σε επαναφέρει πίσω από ένα 2ωρο κινηματογραφικό ταξίδι.

Ηλιάνα Στεργιοπούλου